Нашы дзеці часта пазнаюць класічныя казкі па мульцікі. А наколькі мульцікі наогул адпавядаюць арыгіналу? За усё на свеце мультфільмы - не скажем, а вось што тычыцца дыснэеўскіх мульцікаў - то там дакладна маса разыходжанняў. Іншае пытанне, дрэнна гэта ці добра?
Беласнежка і сем гномаў
Звычайна на пытанне "Што ж змяніў Дысней ў гэтай казцы" усё аўтаматычна адказваюць "дадаў кучу зверюшек". Раптам, звярка ў першапачатковай казцы былі.
... І засталася бедная дзяўчынка ў вялікім лесе адна-адзінюткая, і стала ёй так страшна, што ўсе лісточкі на дрэвах агледзела яна, не ведаючы, як быць ёй далей, як яе іншае выйсце. Пусцілася яна бегчы, і бегла па вострых камянях, праз калючыя зараснікі, і скакалі каля яе дзікія звяры, але яе не чапалі. І яшчэ, ужо бліжэй да канца: І прыйшлі таксама і птушкі аплакваць Беласнежку: спачатку сава, затым крумкач і, нарэшце, галубок.
Затое Дысней зрабіў акуратыст гномаў жудаснымі неахайнік, каб лішні раз падкрэсліць дабрыню і гаспадарчыя навыкі Беласнежкі. У старадаўняй версіі іх домік на дзіва чысты і прыбраны.
Таксама выкінутыя першыя два прыходу мачахі да дзяўчыны, калі зладзюжка зацягвала на пасербцы тугі гарсэт і ўтыкала ёй у валасы атрутны грэбень, а гномы, вярнуўшыся з працы, дзяўчынку рэанімавалі і лаялі за тое, што пускае ў хату каго ні патрапячы.
Прынц не разбудзіў дзяўчыну пацалункам, а выпрасіў яе труп разам з прыгожым труной у гномаў на памяць, павёз на кані, выпусціў, тут-то ў яе кавалак яблыка з горла і выпаў. Мачаха, зразумела, не забілася сама (як гэта было ў Дыснею). Яна прыйшла на вяселле да прынца і Беласнежцы, і тут-то яе і прыхапілі з усім сярэднявечным досціпам. У мульцік гэта, дзякуй Богу, не пайшла.
Папялушка
Зразумела, што ўся куча жывёл, якія тусуюцца па мультыку, уступныя. Акрамя галубоў. А мышы, кот, сабака і конь - для оживляжа ўнутранага маналогу гераіні, звычайная практыка ў анімацыі.
Сюрпрыз першы - дочкі мачахі, аказваецца, зусім не былі уродка. Зразумела, што ў мультыку гэта было немагчыма - характар персанажа павінен быць у наяўнасці (упершыню ад гэтага адышлі, здаецца, толькі ў "Халоднае сэрца").
Сюрпрыз другі - не было ніякай феі. (Канешне, мы таксама ўпалі) На магіле папялушкіна маці вырасла дрэўца, вось адтуль усё і звальвалася, што яна прасіла. А яшчэ на гэтым дрэве сядзела белая птушка. Запомнім гэтую птушачку.
Тата быў жывы, і менавіта ён адказваў прынцу, што-дэ, ды, ёсць у нас у доме яшчэ адна дзяўчына, а там вы прабачце, глядзець абсалютна не на што, мурзіла-с. Так што Дысней, мы лічым, правільна яго прыбраў.
Туфелька была НЕ крыштальныя !!! А вышываная золатам.
Ну і вядома, падрабязнасці аб непрыемнасцях, якія напаткалі мачыху і яе дачок, Дысней таксама скараціў. І адсечаныя пяткі, і выклявалі вочкі. Голуб - птушка свету, да-да.
Спячая прыгажуня
Вось асабіста мы толькі ўхваляем змены, якія прыўнёс Дысней. Таму што казка нават у версіі братоў Грым - гэта пякельны трэш, а ў самой старой з запісаных версій, у Джамбаттисто Базыль, было яшчэ горш. Кароль паклаў сонную дачка не ў палац, а ў домік у лесе, прынц, які ехаў міма, быў наогул-то жанаты (што не перашкодзіла яму скарыстацца прыемнай магчымасцю), прынцэсу ажывілі дзеці, якія нарадзіліся ў выніку, а далей яшчэ была доўгая гісторыя з кровищей пра тое, як прынц нарэшце ужо стаў назад халасты. Гэта мы яшчэ канібалізм скарачаем зараз, так.
Але акрамя перакройкі старой казкі, Дысней дадаў і чыстай адсябяціны: ўсіх трох добрых фей (ну і малайчына), і караля-тату прынца з яго замарочкамі і міністрам. Ну і той момант, што прынц і Аўрора пазнаёміліся да гадзіны Ікс, што, уласна, знішчыла магчымасць праспаць ёй пакладзеныя сто гадоў. Так, дзяўчаты, вечна мы з-за мужчын недосыпают.
Віні пух
А нічога Дысней і не змяніў. Проста мы тую версію Віні-Пуха ня чыталі, акрамя тых, хто вучыць па ёй англійская. Базавы Віні-Пух некалькі нудновато кніжка, Трус і Сыч ашаламляльна адрозніваюцца ад усёй астатняй публікі тым, што яны сапраўдныя і г.д. Разудалой Заходеровский пераклад, і вельмі ўдала ў савецкі мульцік (І я! І я! Ія таго ж меркавання!) Куды менш адпавядаюць арыгіналу. А вось тое, што дыснэеўская палітыка на валодання правам выцесніла савецкага Віні-Пыха ў кантрафакт, гэта свінства, мы лічым.
Аладзіна
Па-першае, царэўну клікалі Будур. Па-другое, у Аладзіна была мама, так што гарадскім зладзюжкай хлопчык не быў. Па-трэцяе, Джафар, магрибинский вядзьмак, не меў да султану ніякага дачынення, не тое, каб візірам працаваць. У чацвёртых, ніхто нікуды джына не адпускаў. Яшчэ чаго. Гэта як разбурыць Саяна-Шушенскую ГЭС з экалагічных меркаванняў - мала таго, што не будзе электрычнасці, яшчэ і пары сотняў квадратных кіламетраў ніжэй па цячэнні таксама ... не будзе.
русалачка
Казкі Андэрсана, хоць і не сыходзяць ў цемру сярэднявечча, але таксама ў чыстым выглядзе прадзірацца халадком. Русалачка у Дыснею выжывае, дзякуй яму за гэта, прынц ажэніцца на Русалочке, а не на зусім старонняй сапраўднай прынцэсе. Пад гэтую як бы прынцэсу Дысней загрымаванага Марскую ведзьму, чыю ролю ў гісторыі значна павялічыў. Так-то яна сядзела ў сябе ў атрутных багавінні, выменьвала на паслугі усякія карысныя рэчы (голас самой Русалачкі, валасы яе сясцёр), а на зямнога прынца і ўсе зямныя каралеўства плявала. Дысней зрабіў яе ганарыстай, за што Уршуля і паплацілася. Затое прынц з пасіўнага прадмета абажанняў ператварыўся ў чалавека, здольнага пазмагацца за жыццё і каханне, на наш погляд гэта добра.
Прыгажуня і Пачвара
У дыснэеўскай версіі юнак быў зачараваны ў Пачвара па ўласнай віне. У класіцы ж у яго была злая мачыха, з якой пасля расколдовывания яшчэ прыйшлося доўга і клапотна змагацца (з кровищей, зразумела). Бацька Прыгажуні быў зусім няродны, а на самай справе яна была прынцэса. Ну і ніякіх паляўнічых у гэтай казцы ня значылася, гэта ён мабыць, ад белоснежкиной мачахі збег і тут у цяпле прыгрэўся, разбэсціўся.
Але асобна мы ўдзячныя Дыснею за вобраз дзяўчынкі-умнички з кніжкай.
Бэмбі
Дысней моцна павялічыў ролі маленькіх звяркоў і ўвёў скунса. Кніжка напісана ў Аўстрыі, там скунсы ня водзяцца. Зусім прыбраная фігура габоя, але ж гісторыя стрыечнага брата Бэмбі, выхаванага лесніком і забітага панамі-паляўнічымі, зусім ужо не дзіцячая. Бэмбі і так шмат гадоў трымаўся на вяршыні топа Самых Страшных сцэн сусветнага кінематографа. Людзі спакойна глядзяць, як дыназаўры адкусваюць навукоўцам ногі, але трасуцца, калі маленькае аленяня бегае па лесе з крыкам "Мама!" Дадаваць яшчэ трагедыі было відавочна залішне.
Пітэр Пэн
Трэба пачаць з таго, што першапачатковая літаратурная казка падыходзіла ня Дыснею, а хутчэй Тиму Бэртонэ. Так што ў мультыку мы не сустрэнем згадак пра тое, што мама кінула Піцера Пэна ў колясочкой ў Кенсінгтонскім садзе; што ён, уласна мёртвы хлопчык; што ўсе астатнія дзеці ў Неверлэнд - яшчэ жывыя, і таму растуць, так што з часам іх прыходзіцца замяняць. І што гэтым пытаннем наогул-то займаецца сам Піцер.
Прыбраўшы лішняе, Дыснею даводзіцца дадаваць і якое адсутнічае. Так з'явіўся Містэр Смі, мяркуючы па ўсім, стрыечны брат гнома разумнікі з Беласнежкі.
Аліса ў краіне цудаў
Замест дзяўчынкі, якая гуляе з сястрой па летнім лузе, мы бачым дзяўчынку, з якой мама спрабуе вучыць урокі. Нядзіўна, што ўвесь Люіс Кэрролл перамяшаліся, і Аліса сутыкаецца ў сваім сне то з персанажамі з "Алісы ў краіне цудаў", то з "Алісы ў Залюстроўі". Затое яны цалкам такія, як у першакрыніцы.
Маўглі (Кніга джунгляў)
А вось і чэмпіён адрозненняў ад арыгінала! Маўглі вяртаецца да людзей ва ўзросце 10 гадоў. ШэрХан застаецца жывы. Табакі (разумны) наогул у кадры не з'яўляецца. Каа худы, тонкі і спрабуе Маўглі з'есці. Хатхі скандаліць з жонкай. У бандэр-логаваў ёсць цар, і гэты цар арангутан. Маглі б цюленя з тым жа поспехам ўставіць, іх у Індыі прыкладна столькі ж, колькі арангутанаў. А замест вытанчанага, элегантнага і смяротнай кшатрыяў Багіры мы бачым наогул каго-то вельмі ўмоўна належыць да сямейства каціных. Зразумела, характар няпросты, у савецкім мультыку яго ўдалося выратаваць толькі аперацыяй па змене полу. Справа ў тым, што для мужчынскага персанажа мець такі характар, як у Багіры, у сучаснай поп-культуры дазволена толькі тым, у каго прозвішча пачынаецца на "шевалье дзю ...", а з Багірай гэта было цяжка зрабіць.
Пінокіа
Якія адрозненні? Вы Бураціна бачылі? Адрозненні ім. Няма тут ніякіх адрозненняў. Канон.
Рапунцэль
Ніякай прынцэсай яна ў класічнай казцы не была, ніякай магіі ў ёй не было таксама. А вось аказалася дзяўчынка ў вядзьмаркі характэрным чынам - цяжарнай жанчыне вельмі хацелася адной траўкі, якая расла ў вядзьмаркі ў агародзе; а муж, няма каб папрасіць ці купіць, палез ноччу ў колдуньин агарод красці. Вядзьмарка яго і накрыла. Так што дзяўчынку вымяняць на адсутнасць прэтэнзій (а не выкралі), чаго, вядома, сучасная казка дапусціць не можа. Прынц (а не зладзюжка), забраўся па валасах, зрабіў дзяўчыне двойню і сышоў далей па сваіх справах. Ведзьма зацяжарылі служанку обстригла (дужыя косы спатрэбяцца ў гаспадарцы) і выперлі, а прынца вылавіць і асляпіла, каб не падглядваў, як яна ў дом трапляе.
Прынц паблукаўшы-паблукаўшы і сустрэў Рапунцэль з дзеткамі, дзеткі яго вылечылі, хэпі-энд.
Зразумелая справа, што вядзьмарка, якую можна абвінаваціць толькі ў нявыплаце дэкрэтных прыслузе, а астатняе, што яна робіць, хоць і сурова, але справядліва, у мульцік не падыходзіла. Прынцы, якія без справы шныраць па лесе, таксама з моды паступова выходзяць. Так у казцы засталіся некранутымі толькі даўжыня валасоў і вышыня вежы, ну і назва. Строга кажучы, гэта НАОГУЛ іншая гісторыя.
Гарбун з Нотр-Дам
Для таго, каб гэтая, ніякім бокам не дзіцячая, гісторыя ўпіхнулі ў фармат, яе бязлітасна обкромсали па краях і капітальна перакроілі ў цэнтры.
Няма Караля злодзеяў, няма Двара, няма шалапутнага студэнта - брата Фролло, няма паэта, якога выбаўляе Эсмеральда, няма маці Эсмеральды; няма багатай нявесты ў капітана Феба, карацей, куды ні плюнь, нічога няма. Зусім няма ніякай эротыкі ў цікавасці Квазімода да Эсмеральды. Сябраваць хоча, а так - не.
Але галоўнае - што Феб добры чалавек. Гэта значыць зусім. У параўнанні з гэтым неяк нават гаваркія гаргуллі бздура. Мы, з аднаго боку, рады такому варыянту, але неяк несумленна гэта ў адносінах да дзяцей, якія вырастуць і нават не тое, каб паглядзяць мюзікл (там Феб нічога хлопец яшчэ), а дабяруцца да арыгіналу.
А там-то ўсё не так. Абсалютна.